vrijdag 20 mei 2016

SdC Dag 28: Ponferrada - Sarria

Voor vandaag stond de laatste grote beklimming op de planning. De Col do Cebreiro van 1300 meter. De dagafstand was deze keer rond de 100 kilometer dus had me voorgenomen weer lekker op tijd te vertrekken. Ook omdat het smiddags flink warm begint te worden.

Rond 7.45 uur zit ik op de fiets. De eerste 25 kilometer zijn vlak maar na het plaatsje Villafranco del Bierzo begint de bergweg. Heel geleidelijk slingert hij zich tussen de bergen door naar boven met langs de weg regelmatig huizen en mogelijkheden om wat te eten en te drinken. Ik krijg het gevoel of ik onderweg ben naar een skidorp wat iets verderop hoger in de bergen ligt. 
Maar naar 45 kilometer kom ik door het laatste dorp Las Herrerias de Valcarce en begint de echte klim van een kilometer of vijftien naar de Col do Cebreiro. De route gaat over een oude verlaten weg en praktisch de hele klim kom ik niemand tegen. De wandelaars gaan niet over de weg maar over een bergpad. 

Als ik bijna boven ben staat er een wat ouder Engels echtpaar aan de kant van de weg. We praten even wat en ze vertellen me dat er vlak voor hun een Belg rijdt 'with a yellow trailer'. Een aanhangwagentje achter zijn fiets dus. Ik denk meteen aan de Belg die ik op dag 16 ontmoet heb en die volledig aan de omschrijving voldoet. Het zal toch niet waar zijn?
Ik neem afscheid van het Engelse stel en vervolg de klim naar de top. Maar daar nog steeds geen Belg met een trailer. Aangezien het lunchtijd is stop ik bij het fraaie bergdorpje met kapel bovenop de Cebreiro voor een caffe de latte met mijn meegebrachte sandwiches. In het kappeltje kan ik weer een stempel scoren. De wandelaars komen ook door dit dorp en het is er gezellig. Na een kwartiertje houdt ik het voor gezien en ga weer verder.
Er is een kleine afzink waarna nog een colletje beklommen moet worden voordat de lange afdaling naar Sarria begint. En op dit laatste colletje zie ik hem ineens voor me rijden. Het blijkt inderdaad de Belg Etienne te zijn (door mij abusievelijk Emiel genoemd in dagverslag 16, but whats in a name? :-)). We zijn allebei uitgelaten dat we elkaar weer zien. Het is twaalf dagen geleden, maar voelt als een eeuwigheid.
Op het colletje zit een restaurantje en we besluiten wat samen te drinken om het te vieren. Maar als je gaat eten en drinken met Bourgondier Etienne gebeurd er altijd wat bijzonders (vorige keer iets met kip en oesters..). Dit keer gaat Etienne naar binnen om een tweede rondje te bestellen en niet veel later komt de waard met twee complete dagschotels naar buiten. 'Ja, we moeten goed eten' is de motivatie. En dat hebben we gedaan. Ondanks dat ik al eerder mijn eigen brood had gegeten gaat deze dagschotel ook nog makkelijk naar binnen. 
Dan is het tijd voor de laatste afdaling naar Sarria. We besluiten apart te rijden omdat ik sneller afdaal op mijn racefiets. We wisselen nog even telefoonnummers uit en spreken af vanavond nog even wat in Sarria te gaan drinken / eten. 
De afdaling is een mooie brede weg en hij loopt lekker. Veel beter dan de bumpy weg van gisteren. De laatste tien kilometer moet er af en toe nog wat geklommen worden maar dat gaat prima. Rond drieen arriveer ik in Sarria bij mijn appartement. 

Het was een topdag! De benen waren goed, de uitzichten spectaculair, en je ontmoet weer oude bekenden. Helemaal leuk! Zo dadelijk nog even wat eten en drinken en dan zit de dag er weer op.

Morgen en overmorgen de laatste ritjes naar Santiago de Compostela. De dagritten zijn ongeveer 60 kilometer dus lekker rustig uitbotllen over de finish van deze tour. Maandag heb ik nog een vrije dag in Santiago gepland en dinsdagavond vlieg ik weer richting Nederland. Het avontuur zit er dan toch echt op. 

Hasta Manaña!

De Strava dag gegevens vindt je hier.

Dag afstand: 103km
Tot nu toe gereden: 2307km
Nog te gaan: 125km

2 reacties:

San Xacobeo zei

Dat weer ontmoeten van 'oude bekenden' is typerend voor de camino. Het overkomt vrijwel elke fietser. En er zitten soms vele dagen tussen de ene en de volgende ontmoeting. Soms herhaalt het zich nog een keer.
O'Cebreiro leeft helemaal van de camino. De -overleden- pastoor van dit gehucht heeft enorm bijgedragen aan de revival van de camino in de jaren '80 van de vorige eeuw. Voor 1980 was er een kip te bekennen op de hele camino. Kun je je nu niet voorstellen. Zeker niet na Sarria. Daar beginnen heel veel wandelaars, vaak geen 'echte' pelgrims maar toeristen die met een klein rugzakje moeizaam de camino lopen. Met name Amerikanen zijn van de partij. Sarria ligt net ver genoeg van Santiago om te voldoen aan de eisen voor een oorkonde, de compostela.
Na Sarria is het een hele tijd aardig klimmen. Met daarna een mooie afdaling naar Portomarín aan de río Miñho. Er ligt een 'nieuwe' brug hoog boven de oude brug. Het hele stadje is verhuisd omdat er een stuwdam werd aangelegd. De kerk is steen voor steen afgebroken en weer opgebouwd. Elke steen van deze kerk heeft daarom een nummer.
Na Portomarín is het eigenlijk gedaan. Er komen nog wat kleine bultjes maar die stellen niks voor. En als laatste dender je Santiago binnen. Op naar de kathedraal (die in de steigers staat) en daarna naar de kroeg en de tapasbar. Pulpo à la Galego is daar de specialiteit. En misschien naar het Holland House van de Santiagoclub uit Utrecht. Maar ja, je bent geen lid. Misschien mag je toch binnen: rua das Carretas, 1e etage. In hetzelfde gebouw als het Pelgrimsbureau.
Mocht je live willen zwaaien naar het thuisfront, spreek datum/tijd af en laat ze kijken op de site http://www.crtvg.es/crtvg/camaras-web/praza-do-obradoiro

Dank voor je verslagen. Het zal niet altijd je eerste prioriteit zijn geweest een verslag te schrijven. Maar als je dat niet doet ben je na een paar dagen veel vergeten. Ligt niet aan je leeftijd; het overkomt velen. Opschrijven wat je meemaakt is de enige remedie. Tenminste als je wilt kunnen herbeleven.
Dat heb ik zeker wel gedaan, dankzij jouw teksten. Muchas gracias!
Mat Knaapen




Unknown zei

Hoi Johan, leuk te lezen al je avonturen. Zal het wel missen. Het is bijna een ritueel geworden. Een wijntje en lezen. Vandaag heb ik ook mijn pelgrimspas binnen gekregen. In juli ga ik het weer eens proberen 😉. Geniet nog van die laatste dagen groetjes Petra